Zabawy weselne, oczepiny

Para młoda siada na krzesłach tyłem do siebie, w rękach mają kartki. Ona ma 2 kartki z napisem: „ja” i „on”. Młody ma z napisami: „ja”, „ona”. Orkiestra zadaje pytania typu: „kto pierwszy powiedział kocham cię”, „kto lepiej prowadzi samochód”, „Kto będzie trzymał kasę” „Kto pierwszy wyciąga rękę po kłótni”, „Kto pierwszy zasypia w łóżku” „Kto będzie zmywał po posiłkach?”, „kto będzie rządził w sypialni” „kto ma fajniejszych teściów”, „kto nawiązał znajomość pierwszy” itd., para odpowiada na pytania podnosząc do góry kartki jednocześnie, z wskazaniem JA lub ON/ONA

Zabawa organizowana jest z reguły tuż przed oczepinami lub w trakcie zabawy weselnej. Do zabawy należy zebrać maksymalną ilość osób, które ustawiają się jedna za drugą „w wagoniki” następnie do muzyki jedzie pociąg z daleka, zaczyna się taniec. Wodzirej, co jakiś czas przerywa taniec i oznajmia, do jakiej stacji, w jakim kraju goście dojechali. W każdym kraju obowiązkowo należy odtańczyć taniec narodowy, np.: we Francji Kankana, w Rosji Kazaczoka, w Wiedniu Walca, w Madrycie Corridę, w Pradze Poleczkę a w Warszawie Polonez. Ilość krajów i utworów, zależy tylko od inwencji twórczej wodzireja, no i wytrzymałości gości.

Ciasteczka

W najpopularniejszej wersji biorą udział 3 pary. Mąż z nowo poślubioną żoną, świadkowie oraz Nowa Młoda Para wyłoniona w trakcie oczepin. Prowadzący zabawę weselną ustawia trzy rzędy krzeseł tak, by na każdym rzędzie mogła położyć się jedna z partnerek. Na brzuchach bądź dekoltach partnerek kładziemy po 2 duże ciastka. Zadaniem partnerów jest jak najszybsze zjedzenia ciastek bez pomocy rąk.

Kareta

Na początku prowadzący rozdaje kieliszki, objaśnia zasady i tłumaczy każdemu kim jest.
Czyta historię, która jest poniżej. Na dźwięk odpowiedniego słowa, osoba, której dana funkcja jest przypisana musi wstać i obejść dokoła krzesło. Jeśli tego nie zrobi – pije „karniaka”.

Uwaga!
Kareta = woźnica + koła + król + królowa
Zaprzęg = woźnica + koła + król + królowa + konie

Wersja 1: Dawno, dawno temu żył sobie Król i Królowa. Królowa ze swoim Królem bardzo lubili jeździć swoją karetą. Kareta miała 4 koła: prawe przednie, lewe tylne, lewe przednie i prawe tylne. Lewy koń był biały, a prawy koń był czarny. Pewnego dnia Królowa rzekła do swego Króla:
– Królu mój, Królu mój wspaniały, Drogi Królu, powiedz woźnicy żeby przygotował konie i sprawdził koła, bo na ostatnim spacerze był problem z prawym tylnym kołem.
Woźnica zaprzągł konie i karetę. Sprawdził prawe tylne koło, rzucił okiem na lewe przednie koło, potem rzekł do Króla:
– Królu mój, nasz wspaniały Królu, najukochańszy Królu, kareta i konie są gotowe.
Królowa z Królem wsiedli do karety i pojechali na piękną łąkę. W pewnym momencie Królowa rzekła do Króla:
– Usiądź sobie Królu, kochany Królu, mój ty najukochańszy Królu. Powiedz woźnicy by nakarmił oba konie i przygotował karetę na następny dzień abyśmy mogli wybrać się jeszcze raz sami.
Król rzekł do Królowej: Królowo moja, moja kochana Królowo, Kocham Cię moja Królowo i dał jej słodkiego całusa.

Za nie zareagowanie na słowo np. Król, osoba reprezentująca Króla musi wypić kieliszek wódki bez popitki. Przy odpowiednio dobranym opowiadaniu zabawa potrafi rozweselić do łez zebranych gości.

Wersja 2: Dawno, dawno temu żyli sobie król z królową.
Mieli konie, karetę i woźnicę. Kiedyś król zawołał woźnicę i tak mu powiedział: „Woźnico zaprzęgaj konie do karety, bo królowa chce pojechać na spacer”. Posłuszny woźnica poszedł i zapiął konie do karety. Kiedy król z królową wsiedli do karety, król zawołał: „Woźnico daj koniom znak do jazdy”. I pojechali.
Para królewska jedzie w swej pięknej karecie przez okolicę, nagle prawy koń okulał, lewemu koniowi nic się nie stało. Przestraszony król zawołał: „Woźnico, woźnico, mój drogi woźnico, sprawdź, co się stało”.
Królowa ze strachu zemdlała, a woźnica znalazł w kopycie prawego konia gwóźdź i go wyciągnął. W kopycie lewego konia nie znalazł nic.
Po chwili zniecierpliwiony król zwraca się z pytaniem do woźnicy: „Woźnico, woźnico, mój drogi woźnico czy wszystko w porządku?” Woźnica odpowiada ,że tak. Siada na koźle i daje koniom znak do jazdy.
Para królewska w swej pięknej karecie, złotej karecie jedzie dalej. Po chwili król wychyla się z okna karety i mówi do woźnicy: „Woźnico, woźnico, mój drogi woźnico, zatrzymaj konie, bo królowa chce zaczerpnąć świeżego powietrza”. Woźnica zatrzymuje konie i kareta staje. Z karety wysiada król i królowa. Nagle w oddali słychać grzmot – zaczyna padać deszcz, wszyscy są mokrzy, nie ma co czekać – król zarządza powrót na zamek.
Po przybyciu na zamek konie zatrzymują się i król i królowa wysiadają z karety. Król woła do woźnicy: „Woźnico, mój drogi woźnico wyprzęgnij konie i odstaw karetę”. Zadowolona i szczęśliwa królowa pyta po chwili: „Woźnico czy odstawiłeś konie i karetę?” Woźnica odpowiada, że tak.
„Dziękuję ci woźnico, mój drogi woźnico” – odpowiada królowa.

Celowanie do bramki

W konkursie bierze udział kilka par. Pary stają w 2 rzędach oddalonych od siebie o kilka metrów. W pierwszym panie, w drugim panowie. Pary stoją do siebie przodem. Panie rozstawiają nogi tworząc tzw. bramki. Panowie mają przymocowane do pasków sznurki na końcu których jest ciężarek. Między nogami, panowie ustawiają pudełko. Ruchem bioder mają przesuwać pudełko do bramki swojej partnerki. Zwycięży ta para, która zrobi to najszybciej. Rola partnerski ogranicza się do kibicowania.

Zoo

Zabawa, która stylem bardzo przypomina „Karetę”. Tak jak w poprzedniej zabawie goście weselni wcielają się w poszczególnych bohaterów. Uczestnicy zabawy (7 osób): tata, mama, dzieci (Witek, Jacek, Zosia), piesek Azor i słoń.

Tekst, który czyta prowadzący:

Był piękny dzień, więc TATO postanowił zabrać DZIECI do zoo, by mogły zobaczyć SŁONIA. Poszedł więc do MAMY żeby obwieścić jej tę wiadomość. DZIECI bardzo się ucieszyły, a najbardziej ZOSIA. WITEK powiedział: zabierzmy też AZORA. AZOR, jak to AZOR, ucieszył się jak przystało na PSA – radośnie zamerdał ogonem. JACEK i WITEK bardzo chcieli zobaczyć SŁONIA. DZIECI zapiszczały radośnie. RODZICE (czyli mama i tata biegną) przygotowywali się do wyjazdu, a AZOR biegał miedzy nogami swoich PANÓW. Pogoda dopisywała, ZOSIA postanowiła zabrać AZORA na spacer przed wyjściem do zoo, ale WITEK ubiegł ZOSIĘ, i AZOR od dawna był na spacerze. W końcu późnym popołudniem cała RODZINA zapakowała się w trabanta i ruszyła w kierunku zoo. W zoo stał dumnie SŁOŃ. Rany jaka wielka trąba, wykrzyczały DZIECI. MAMA uciszała radosne piski swoich POCIECH. TATA, głowa RODZINY opowiadał o tym czym żywi się SŁOŃ. DZIECI słuchały zainteresowane. Tylko AZOR, jak to nasz kochany AZOR, merdał ogonem zainteresowany bardziej motylem niż SŁONIEM. ZWIERZĘTA (tu biegnie słoń i pies) chyba nie przypadły sobie do gustu. Po wszystkich piskach i wrzaskach radości, RODZINA pojechała do domu, tylko SŁOŃ został tam gdzie stał. Tak, to był piękny rodzinny dzień dla wszystkich TATY, MAMY, WITKA, JACKA, ZOSI I AZORA.

Poznajmy się

Zabawa typowo oczepinowa przeznaczona dla Pary Młodej. Po oddaniu welonu i muszki Nowożeńcy mają pokazać czy się dobrze zdążyli poznać w okresie narzeczeństwa. Do konkursu przystępuje para młoda i grupa osób płci obojga. Najpierw sadza się w rzędzie kilka Pań z Panną Młodą w środku a pan młody /z zawiązanymi oczami/ ma ją rozpoznać po wymienionej części ciała. Najczęściej rozpoznaje małżonkę po kolanie, ale zdarzają się przypadki rozpoznawania po nosie, udach, lub biuście. Zabawę powtarza się aż do rozpoznania osoby szukanej. Po odnalezieniu Panny młodej role się zamieniają Pan Młody siada wśród Panów na krzesełkach, a zadaniem Pani Młodej jest odnalezienie ukrytego małżonka, rozpoznając go po wymienionej części ciała. Najczęściej w tym przypadku tą częścią ciała jest nos, ale zdarzają się przypadki gdzie rozpoznaje Pana młodego po pępku, pośladkach lub po pocałunku.

Deseczka i siekierka

Do zabawy weselnej zapraszamy panów. Najlepiej kilku. Najpierw wykonują kilka niewinnych czynności. Zdejmują marynarki, podwijają rękawy koszuli, ściągają buty, ściągają skarpetki, podwijają spodnie. Panowie klękają, a przed nimi kładzie się deseczkę do krojenia. Do ręki dostają siekierki. Przed panami kładzie się cienki patyczek i oznajmia się, że patyczek trzeba posiekać na jak najdrobniejsze kawałeczki. Następnie panom zawiązuje się oczy. Kulminacyjnym punktem zabawy jest podmiana patyczka na ich własne skarpetki (o czym oczywiście panowie nie mają pojęcia). W efekcie przed nimi leży ich własna skarpetka. Goście weselni zagrzewają nieświadomych uczestników. Nagrodę zdobywa ten, który zrobi największe dziury w swojej skarpetce.

Świstaki

Tworzymy dwa zespoły po 4 osoby. Zbierzcie zespoły ze strony Pana Młodego i Panny Młodej by zaostrzyć rywalizację. W takim zestawieniu dużo łatwiej o doping dla uczestników zabawy weselnej.
Zespoły siadają naprzeciwko siebie (dwa rzędy po cztery krzesła). Wygrywa zespół, który pierwszy wykona zadanie. Zadania wykonywane są po kolei przez każdego z członków drużyny. Po wykonaniu zadania osoba daje sygnał koledze z drużyny, że ta może już zacząć swoje zadanie (klepiąc ją po plecach). Oto zadania:

• Pierwsza osoba z każdej drużyny je banana. Gdy wykonana zadanie klepię osobę nr 2
• Gość weselny nr 2 zjada 2 kawałki dużego ciasta
• Gość weselny nr 3 pompuje balon tak, aby pękł
• Gość weselny nr 4 ma oczywiście najtrudniejsze i najśmieszniejsze zadanie. Musi zjeść pół szklanki bułki tartej, a następnie…zagwizdać sto lat młodej parze. Pozornie zadanie wygląda na banalne, ale takie wcale nie jest. Dobra zabawa gwarantowana. Bułka tarta wysusza ślinę i przez około 2-3 minuty żaden mężczyzna nie będzie dał rady zagwizdać! Ważną rolę odgrywa prowadzący, który może wykorzystać pełen wachlarz komentarzy w stosunku do dorosłego pana, który nawet nie potrafi zagwizdać…

Kto pierwszy ten lepszy!

Sznurek z ubrań

Zabawa wymagająca dużo odwagi. Na jednym końcu sali stawia się butelkę alkoholu, na drugim końcu ustawiają się zawodnicy. Na znak orkiestry zawodnicy zaczynają układać na podłodze sznurek z ubrań które mają na sobie. Wygrywa osoba która pierwsza ułoży sznurek tak długi żeby sięgnął do postawionej po drugiej stronie butelki. Nie ma co ukrywać, dobrze jest mieć wtedy na sobie dużo ubrań.

• Porada 1: Zabawa wygląda efektownie gdy uczestnicy tworzą 3-4 osobowe zespoły.
• Porada 2: Zabawa weselna wychodzi lepiej gdy uczestnicy nie są do końca trzeźwi. Śmiałość kluczem do zwycięstwa.
• Porada 3: Stwórzcie 2 zespoły; ustawcie ich naprzeciw siebie w dużej odległości. Wygrywa ten kto pierwszy dotrze do obozu ‚wroga’.

Sznurek i taniec

Przyjemna zabawa połączona z tańcem. Potrzebujecie tylko liny o długości 4-5 metrów. Dwie osoby rozciągają sznurek w poprzek sali. Pary uczestniczące w zabawie tańczą, a ich zadaniem jest przechodzenie pod liną nie przerywając tańca. Pary przechodzą pod liną w miarę jednocześnie. Ważne by każda para przeszła pod sznurkiem tą samą ilość razy. W trakcie gry, 2 osoby trzymające sznurek z czasem obniżają wysokość sznurka, zwiększając przy tym poziom trudności. Odpadają pary, które przewrócą się lub dotkną sznurka. W trakcie przechodzenia pod sznurkiem pary muszą trzymać się blisko siebie.

Hazardziści

Na weselu nie brakuje hazardzistów. Prowadzący zabawę proponuje grę ze stawką 100 zł i spośród gości wybiera dwóch ochotników. Są dwa etapy gry.

1 – w celu oswojenia uczestników ze stawką, wodzirej najpierw organizuje próbę. Na środku weselnej sali ustawiamy krzesło, a na nim kładziemy banknot 100 złotowy. Uczestnicy klękają po 2 stronach krzesła. Na znak prowadzącego zabawę dmuchają co sił w płucach by przedmuchać banknot na stronę przeciwnika.

2 – po próbie czas na grę o stawkę. Jednak delikatnie modyfikujemy zabawę. Uczestnikom zasłaniamy oczy czarnymi opaskami, a potem zamiast banknotu na krześle ustawiamy talerz z mąką. Budujemy atmosferę, a nieświadomi ochotnicy nabierają powietrza w płuca i na znak prowadzącego dmuchają co sił.

Zbieranie na wózek (podróż poślubną)

Zabawa ma swoje miejsce najczęściej po oczepinach. W zabawie bierze udział Para Młoda, Świadkowie i wszyscy chętni goście. Świadkowie dostają miseczki i siadają sobie pod sceną, Para młoda rozpoczyna taniec. Goście biorący udział w tej zabawie mogą tańczyć tylko z Parą Młodą, aby zatańczyć z Panem lub Panią Młodą należy uiścić opłatę u świadków. Zebrane pieniądze para młoda przeznacza na wózek dla swojego dziecka lub na podróż poślubną.

Wałek

W zabawie biorą udział wszyscy chętni goście, stając w kółku na przemian pan, pani, pan, pani… Zabawę rozpoczyna Para Młoda. Celem zabawy jest podawania sobie wałka od osoby do osoby tak aby nie upadł na podłogę. Wałek trzymany jest w zależności od wersji: pod brodą, pod pachą, lub miedzy kolanami. Do przekazywania wałka nie wolno używać rąk. Osoba która zgubi wałek odpada z zabawy.

Zakręcony

Do tej zabawy niezbędny jest kijek np. od szczotki no i kilku odważnych. Zasady zabawy są bardzo proste: należy wypić setkę wódki, przykładając czoło do kijka obiec go 10 razy dookoła, a następnie szybciutko dobiec do oddalonej na drugim końcu sali Pary Młodej, która trzyma nagrodę.

Konkurs tańca

Do konkursu staje kilka par. Wodzirej prowadzący zabawę często dobiera sobie sędziów w postaci Pary Młodej lub Świadków. W zabawie wygrywa para, która najdłużej wytrwa na parkiecie. W zależności od wersji tej zabawy może ona przybrać formę siłową, lub zręcznościową: – w wersji siłowej wodzirej zmusza partnerów do coraz trudniejszych figur, np.: z partnerką na rękach, w przysiadzie, itp. – w wersji zręcznościowe tańczącym daje się np. balon, który umieszczany jest między różnymi częściami ciał tańczących. Para, która zgubi balon odpada. – inna odmiana wersji zręcznościowej to taniec z marynarką, w którym partnerzy na wybrany znak zamieniają się marynarką. Ostatnia para odpada.

Świstak

W tym konkursie niezbędna jest znajomość gwizdania. Uczestnicy dostają do wypicia kieliszek 100 gram, po którego uprzednim opróżnieniu muszą zagwizdać. Zawartością kieliszka powinna być drobno zmielona bułka tarta. Pierwszy, któremu ta sztuka się uda dostaje nagrodę.

Kuszenie Adama/Ewy

Do zabawy potrzebne jest kilka par i tyle samo jabłek, oraz kawałek sznurka. Jabłka wiążemy na sznurku za ogonki. Panie trzymają jabłka na sznurkach, a Panowie mają za zadanie zjeść jabłko bez pomocy rąk. Czym dłuższy sznurek i większe jabłko, tym większy problem z jego zjedzeniem.

Taniec na leżąco

Do zabawy zapraszamy kilka par. Każda z nich sama decyduje jaki taniec chce zatańczyć. Wybór tańców konsultujemy z didżejem lub orkiestrą, by upewnić się czy potrafią zagrać życzenie każdej pary. Pary wybierają najlepiej znane sobie tańce np.: walc, czacza, tango itd. Następnie przechodzimy do konkursu. Pary tańczą po kolei. W trakcie tańca jednej pary, pozostałe, które czekają na swoją kolej opuszczają salę (tak, by nie podpatrywali przeciwników).
Wodzirej podchodzi do pierwszej pary, kładzie przed nimi koc (można użyć prześcieradła lub obrusu) i oznajmia, że zatańczą wybrany taniec, ale na leżąco! Zaskoczeni uczestnicy próbują sprostać wyznaniu. Goście weselni oceniają ‚tańczące pary’ i wyłaniają zwycięzców.

Taniec w kółeczku

Zabawa wymaga zebrania par, które potrafią na dobrym poziomie zatańczyć walca. Zaczynamy od stworzenia z par dużego koła, a w czasie tańczenia pary wykonują kolejne polecenia prowadzącego zabawę:

• panowie biorą na ręce swoje partnerki
• łączymy się w 2 pary
• łączymy się w kolejne 2 pary (czyli razem po cztery pary)
• panie tańczą w środku stworzonych kółek
• panowie łapią się i trzymają mocno za ręce
• panie siadają na rękach panów i łapią panów za szyje
• panowie tańczą w środku stworzonych kół
• panowie na sygnał odwracają się i tańczą z panią do której się akurat odwrócili. Kapela przestaje grać, partnerzy stają naprzeciw siebie, a zespół w dalszym ciągu nakazuje wykonywać dalsze czynności i wskazywać palcem: moja głowa, twoja głowa , moje ucho, twoje ucho, mój nos, twój nos, moja broda, twoja broda, moja pierś, twoja pierś

Na koniec panowie dziękują za taniec swoim partnerkom klękając na jedno kolano.

Druga twarz

Tak więc wybieramy cztery pary, do zabawy należy przygotować dwie pary pończoch. Panowie siadają na krzesełkach, a Panie zakładają Panom pończochy na głowy. Para młoda występuje w roli jury i ma za zadanie wybrać najzabawniejszą twarz wesela. Zabawa polega na tym że Panie kolejno zdejmują panom pończoszki z twarzy ciągnąc za węzełek zawiązany na końcu każdej pończoszki.

Taniec z figurami

Zabawa dla pełnoletnich ze względu na finał imprezy. Oczywiście można ją zmodyfikować tak, by pasowała do każdego wieku. W zależności od prowadzącego podczas tańca wykonywane są przeróżne figury. Tańczymy w kółeczkach, okręcamy panie, łączymy się w pary, wymieniamy partnerki, wracamy do swoich partnerów itd. W przypadku pełnoletnich możemy wprowadzić dodatkową figurę: panowie klęczą, a panie tańczą wokół panów. Na koniec zabawy role się odwracają: panie klękają, panowie stają naprzeciwko, cichnie muzyka. Wszyscy oczekują, że teraz panowie zaczną tańczyć wokół swoich partnerek, a wodzirej mówi: tak właśnie panie chciałyby podziękować swoim partnerom.

Taniec weselny – dyscypliny sportowe

Do zabawy zgłasza się klika par. Każda para losuję karteczkę, na których są wypisane różne dyscypliny sportowe. Zadaniem uczestników jest zaprezentowanie wybranych dyscyplin w tańcu. Przykładowe dyscypliny:

• łyżwiarstwo figurowe
• jazda konna
• skoki narciarskie
• karate

Grę można urozmaicić przekazując informację o wylosowanej dyscyplinie jedynie parze tańczącej. Publiczność złożona z gości weselnych będzie próbowała odgadnąć jaki sport naśladują pary.

Ile będzie dzieci?

Ustawia się 2 krzesła i tyłem do siebie w odległości ok 5 metrów, na nich siadają młodzi. Gra muzyka, a na znak Państwo młodzi maja odwrócić głowę w jedną ze stron, w prawo lub w lewo. Jeżeli obydwoje odwrócą się w prawo – CÓRKA. Jeżeli obydwoje odwrócą się w lewo – SYN. Jeżeli ich głowy rozejdą się w innych kierunkach – BLIŹNIAKI
Zabawę można powtórzyć 3, 4 razy, w zależności ile dzieciaczków się im już nazbiera, i czy wyrażą chęci by było ich więcej

Jezioro łabędzie

Prowadzący zaprasza na środek sali panny i kawalerów. Panowie muszą zdjąć marynarki i podwinąć do kolan spodnie a następnie po kolei odtańczyć „Jezioro łabędzi” oczywiście przy odpowiednim akompaniamencie. Wygrywał ten który otrzymał największe owacje od panien.

Ubieranie na czas

Zgłasza się na ochotnika czterech panów. Ustawia się 4 krzesła oparciami do siebie, tak, żeby oparcia tworzyły kwadrat. Każdy z Panów siada na krześle. Zdejmuje marynarkę i wiesza ją na oparciu. Orkiestra prosi, żeby panowie przeszli o dwa krzesła w prawo. Siadają, zdejmują krawat i wkładają do kieszonki marynarki (wiadomo, że nie własnej). Następnie przesuwają się o trzy krzesła w lewo, tam zdejmują but i zostawiają go obok krzesła. Dalej o 6 krzeseł w prawo i tam zostawiają w bucie skarpetkę. Potem jeszcze robią ze dwa niepełne okrążenia. Który pierwszy się ubierze wygrywa nagrodę.

Buciki weselne

Zabawa polecana na początek zabawy oczepinowej. Podczas zdejmowania welonu i muszki goście weselni zabierają buty Parze Młodej. Zadaniem męża Panny Młodej jest wykupienie bucików swoich i małżonki. Najczęściej fanty odkupuje się alkoholem. Zespół przygrywa wtedy melodię z tekstem:
‚Panie Młody nie bądź Felek wykup młodej pantofelek pantofelek jest malutki i kosztuje litra wódki’.

Konkurs dokładności

Do konkursu potrzebne są min. 2 pary. Panowie mają za zadanie umieścić puste butelki po piwie w swoich spodniach tak aby wystawała szyjka Natomiast zadaniem pań jest przelać szklankę wody do butelek swoich partnerów Jak łatwo się domyśleć są dwa sposoby przelewania wody – szybki – czyli ze szklanki wprost do butelki (i troszkę poza butelkę znaczy w spodnie) i dokładny – czyli woda jest nabierana w usta a następnie przelewana do butelki (równie ciekawa opcja) oczywiście w tym, konkursie się nie liczy czas tylko dokładność zawodników.
Drugim etapem zabawy jest to że puste szklanki stawia się na podłodze a panowie bez użycia rąk muszą przelać zawartość butelki z powrotem do szklanki: po ilości przelanej wody w szklance widać która para była dokładniejsza i mniej rozlała wody

Długopis i butelka

Panu młodemu zawiązuje się oczy, a na sznureczku (długim do ziemi) uwiązuje się długopis i stawia się przed nim butelkę.. Panna młoda ma za zadanie tak pokierować młodym aby trafił do butelki długopisem…

Gra o 100 zł

Zabawa polega na tym, że prowadzący proponuje dwóm chętnym grę o 100zł. Stawia na środku sali krzesło na krześle kładzie banknot i na próbę mają go przedmuchać w tym samym momencie na stronę przeciwnika. Kto przedmucha, banknot jego. Ale jak wspomniałam to była próba i dopiero teraz mogą wygrać te pieniądze, teraz zawiązuje się im oczy i gdy klęczą znowu przed krzesłem gotowi do dmuchania, zabiera się banknot i stawia talerz z mąką. Na hasło start dmuchają co sił nie wiedząc że są już cali w mące.

Zapoznanie rodzin

Młoda i młody maja wybrać po np. 8 osób ze swoich rodzin, 4 dziewczyny i 4 chłopaków. Staja oni w dwóch rzędach i zabawa polega na zapoznawaniu się rodzin stawiamy dwa rzędy, naprzeciwko siebie panie naprzeciw panów i każdy po kolei mówi co podoba mu się w osobie która stoi naprzeciw i są to usta, oczy, włosy, ramiona, dłonie itd. i tak cały rząd, trzeba to zapamiętać bo następna runda to należy pocałować osobę z przeciwnej strony w to najpiękniejsze miejsce.

Zapałeczki

Do konkursu zapraszamy kilka par. Panowie stoją na jednym końcu sali trzymając w ustach zapałki. Panie na drugim. Gdy muzyka przestanie grać, panie biegną po zapałki, ale muszą zabrać je również ustami i wrócić na swoje miejsce. Para, która będzie ostatnia odpada. W następnej turze role się odwracają, to panowie biegną po zapałki.

Zabawa całuśna

Goście weselni tworzą dwa kółka. Panowie na zewnątrz, panie w środku. Kółka będą się poruszać w dwie różne strony w rytm śpiewanej piosenki. Na słowa „raz, dwa, trzy” kółka się zatrzymują. Panie odwracają się i całują pana stojącego naprzeciwko i zamieniają się z nim miejscami. W następnej turze to panowie znajdują się w środku koła, a panie na zewnątrz.

Tekst piosenki:
„Zróbmy kółka dwa, hej!
Będzie zabawa, hej!
Będziem bawić się wesoło do białego rana
Choć że ze mną całusa ci dam parara
choć że ze mną całusa ci dam parara
i raz i dwa i raz dwa trzy.”

Zabawa w kotka i myszkę

Panna młoda staje w kółku otoczona przez inne panny (jeśli jest ich za mało mogą być mężatki) Zadaniem pana młodego jest przedostać się do żony, a zadaniem panien nie dopuścić go – taka zabawa w kotka i myszkę, tylko myszka nie ucieka.

Test sprawnościowy dla Panny Młodej – Jajko

Pana Młody staje na krześle. Zadaniem Panny Młodej jest przemieszczenie surowego jajka przez nogawki Pana Młodego. Zaczyna od jednej nogawki, przemieszcza je do góry dochodząc aż do krocza Pana Młodego, a potem w dół drugą nogawką. Liczy się czas i styl. Zadanie zostaje wykonane jeżeli jajko nie pęknie. Warto mieć zapasowy strój!

Test sprawnościowy dla Pana Młodego

Panna Młoda staje na krześle. Pan Młody, z pomocą świadka zdejmuje krawat. Świadkowa zawiązuje go wysoko na udzie Panny Młodej. Następnie Panu Młodemu związuje się z tyłu ręce, a jego zadaniem jest rozwiązanie krawatu z uda żony (oczywiście bez użycia rąk).